اعلام حریق آدرس پذیر

سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر پرکاربردترین سیستم اعلام حریق می باشد که پیشترها از طریق آدرس دهی  دستی به سیستم مرکزی شروع شده بدین صورت که هر تجهیزی با قرائت شماره آن تجهیز و وارد کردن آن در برنامه قابل شناسایی بود بعدها بعد از اینکه تجهیزات در لوپ نشستند با یکبار فعال کردن نرم افزار تمامی تجهیزات به صورت اتوماتیک به وسیله نرم افزار سیستم خوانده شده و در کنترل پنل ضبط شده و مزیت عمده آن در این است که قبلا با تغییر یک دیوایس (تجهیز) بایستی کد قبلی مربوط به تجهیز قبلی را حذف و کد جدید را اضافه نمود اما هم اکنون با بستی هر تجهیز و فعال کردن سیستم سریعا نرم افزار مجددا همه تجهیزات روی لوپ را می خواند و ثبت می کند که تعویض یا افزودن تجهیز جدید به سرعت پنل مرکزی اعلام حریق باخبر شده و آن را نیز رصد می کند.

این نوع سیستم، به نام سیستم آدرس پذیر(Add. Sys.) ­می­باشد. اصول کشف و تشخیص حریق در سیستم­های آدرس­پذیر، مشابه سیستم­های متعارف است، به جز این­که در این گونه سیستم­ها، هر یک از دتکتورهای اتوماتیک و یا شستی­ها دارای آدرس منحصر به فردی هستند که از طریق آن تابلوی کنترل مرکزی قادر به شناسایی و تعیین هر یک از آن­هاست.

 در این نوع سیستم سیم­‌کشی از پانل به دتکتور با دو رشته سیم ولی به صورت Loop (سیم بندی حلقوی) انجام می­‌پذیرد که از تابلوی کنترل مرکزی آغاز و به همان تابلو ختم می­شود و کلیه­‌ی تجهیزات به صورت موازی در همین مدار حلقوی جای می­‌گیرند. هر حلقه می­‌تواند به تناسب تعداد تجهیزات و سطوح مورد حفاظت، یک یا چند منطقه را پشتیبانی کند. دتکتورهای سیستم آدرس­پذیر دارای ساختار سوئیچ­‌گونه‌­ای هستند که برای شناسایی آن­ها توسط تابلوی کنترل مرکزی به کار می­‌رود. به نظر می­‌رسد که در سیستم‌­های آدر‌‌س‌­پذیر موضوع منطقه‌­بندی چندان حائز اهمیت نباشد، زیرا شناسایی دتکتورها از طریق شناسه‌­ی اختصاصی آن­ها امکان پذیر است، اما گستردن حلقه­‌ی تشخیص بر بستر مناطق مختلف می­‌تواند به کشف محل وقوع، سرعت بیشتری دهد. بنابراین در این­گونه سیستم­ها نیز اگرچه مناطق در قالب مدار مطرح نیستند، اما با توجه به همان معیارهای تعیین منطقه­‌ی حریق، به صورت مجازی در نظر گرفته می‌­شوند. حداکثر مساحت فضاهایی که توسط یک حلقه می­‌توانند حفاظت شوند، ده هزار متر مربع است و بر این اساس، یک حلقه حداقل پنج­ منطقه را پوشش می­دهد.

سیستم هوشمند Analogue Addressable System:

سیستم­های متعارف و آدرس­پذیر علی­رغم تمایز در نحوه­‌ی هم­بندی و سطح فناوری به کار گرفته شده در آن­ها، در یک اصل مشترک هستند و آن نحوه­ی عملکرد رله گونه­‌ی  دتکتورهاست، در حالی که در سیستم هوشمند که آن­را سیستم آدرس­پذیر آنالوگ نیز می­‌خوانند، اساس عمل­کرد بر پایه­‌ی استفاده از ریزپردازنده در دتکتورها و تابلوی کنترل مرکزی و راهبری نرم افزاری پی­‌ریزی شده است.

یک سیستم هوشمند بر طبق استاندارد به سیستمی گفته می­شود که در آن از تجهیزات هوشمند (Analogue Addressable) استفاده می­شود.یعنی مقدار جریان خروجی هر دتکتور حقیقتا بستگی به احساس دتکتور از شرایط محیط داشته و طبق آن جریان آنالوگ تغییر می­کند.. این مورد وقتی قابل توجه است که بدانیم در سیستم­های آدرس پذیر و مرسوم هر دو دتکتور فقط در دو حالت نرمال و آلارم مانند یک کلید دو حالته­‌ی صفر و یک عمل می­کنند. در این­گونه سیستم­ها دتکتورها همواره فعال هستند و به طور پیوسته پاسخگوی سیگنال­های ارسالی از سوی تابلوی کنترل مرکزی هستند. در سیستم هوشمند تمامی دتکتورهای سقفی استفاده شده از نوع هوشمند(Analogue) می­باشد. هم­بندی سیستم­های هوشمند نیز مانند سیستم­های آدرس­پذیر به صورت حلقوی است و می­توان با هر حلقه ده هزار متر مربع را فارغ از تعداد دتکتورها تحت پوشش قرار داد. در سیستم­های آدرس پذیر یا مرسوم نمی­توان فهمید وضعیت هر دتکتور چقدر نزدیک به آلارم می­باشد. پس بنابراین وجود گرد و غبار و اثرات محیطی به راحتی احساس نمی­شود. هم­چنین در این دو نوع از قبل نمی­توان عمر دقیق دتکتور را  یش­بینی کرد و زمان تعویض آن­را فهمید، می­بایست حتما فالت پیش آید و مدتی وقت­گیری کند و حتی مدتی سیستم خارج از سرویس باشد.

عملکرد سیستم آدرس پذیر:

در این سیستم تکنیک  Multiplex  (تسهیم کننده) اجازه می­دهد هر دتکتور مستقلا اطلاعات را به پانل کنترل ارسال نماید. در هر زمان دتکتورها مشخصات شناسایی آدرس خود را به پانل کنترل ارسال می­نماید و علاوه بر آن از طرف تابلو هم یکسری اطلاعات به دتکتور ارسال می­شود. این نوع کار باعث می­شود که همیشه پانل مراقب باشد که کدام تجهیز خروجی غیر عادی(غیر مشابه) ارسال می­کند. پیغام­های عادی همیشه بر روی صفحه­ی نمایش (LCD) نوشته می­شود. در قسمت پروسسور پانل کنترل، اولین آدرس بر روی دتکتور، شستی، اجزای واسطه یا جدا کننده ارسال می­شود و سپس سیستم منتظر پاسخ می­شود. زمان ارسال و دریافت در اولین مرحله راه­اندازی به عنوان زمان مبنا برای هر تجهیز در نظر گرفته می­شود. سپس پروسسور زمان رفت و برگشت که در ابتدا مساوی هستند و آدرس را ثبت می­نمایند و به عنوان مبنا در نظر می­گیرد. در مراحل بعد این عمل برای تمامی تجهیزات ثبت می­گردد. در عملکرد عادی سیستم همیشه زمان رفت و برگشت با هم مقایسه شده و در صورت تساوی، سلامت مدار را به اطلاع می­رساند. در صورتی­که زمان رفت و برگشت با هم متفاوت باشند دال بر خارج سرویس بودن یک تجهیز یا قطع مدار می­باشد که بلافاصله سیگنال خطا(Fault) ظاهر می­گردد.

توجه شود در صورت عملکرد دتکتور جریان آن به شدت تغییر می­یابد. پس از چک اولین دتکتور سیستم به سراغ دومین تجهیز می­رود و همه­ی تجهیزات به ترتیب چک می­گردند. در اولین راه­اندازی تمامی تجهیزات در مرحله­ی اول آدرس­دهی و اطلاعاتشان ثبت می­گردد.در گام­ نخست در عرض 30 دقیقه تمامی اطلاعات اولیه­ی دتکتورها به ثبت می­رسد.کاملا واضح است که در موقع آتش­سوزی ممکن است تعداد زیادی دتکتور با هم عمل نمایند. در این صورت اطلاعات تمامی  دتکتورها جداگانه گرفته می­شود. در صورتی­که تمامی دتکتورها در یک زون، همزمان عمل نمایند مشکلی برای پنل به وجود نمی­آید. پس می­توان دتکتورها را طوری نصب کرد که پشت سر هم و سری نباشند. یعنی به ترتیب بسته نشوند. در این حالت فقط ترتیب شماره­ی آن­ها به هم می­خورد. به­خاطر این تکنیک احتیاج به مرتب چیدن دتکتورها(پشت سر­هم سر­بندی کردن) نمی­باشد پس از نظر اقتصادی به صرفه و نصب راحت­تر به دنبال دارد.(در این سیستم بایستی از تجهیزات آدرس­پذیر Addressable استفاده نمود)

در هر سیستم Add می­توان از یک سری تجهیزات Conv.  نیز استفاده کرد. طبق شکل می­توان در هر زون تا 20 دتکتور Conv. را هم استفاده کرد. در صورت بروز آلارم بر روی دتکتورهای Conv. ابتدا  این آلارم بر روی Interface رفته و سپس توسط پانل تشخیص داده می­شود. دتکتورهای Conv. در این حالت نیز به صورت شعاعی نصب می­گردند. استفاده از تلفیق تجهیزات Add. و Conv. معمولا در جاهایی استفاده می­شود که سیستم به صورت Conv.(از قدیم) نصب بوده است حال با Up Grade کردن سیستم می­توان از قسمتی از این تجهیزات با استفاده از Interface  کمک گرفت.

در این صورت نیاز به سیم کشی جدید در این قسمت­ها نمی­باشد. استفاده از ایزولاتور مربوط به اتصال کوتاه بین مرز مشترک زون­ها اجباری می­باشد

نکته: توجه شود که در سیستم­های آدرس­پذیر نیز هم­چون سیستم­های متعارف باید حداقل دو مدار آژیر در نظر گرفته شود.

پرشین ایمن خوزستان – اهواز – آبادان – ماهشهر – سربندر – بهبهان – دزفول و دیگر شهرهای استان خوزستان

0 دیدگاه

دیدگاه خود را بنویسید: